Evelien (51): "Toen ze nog samen waren, maakte ik mij niet zoveel zorgen. Maar toen mijn moeder overleed en mijn vader alleen achterbleef, vond ik het best lastig. Ik woon niet in de buurt, dus ik kan alleen in het weekend langs gaan. Mijn vader is nog heel actief en bij de tijd. Het was dan ook een beetje ongemakkelijk om het over persoonsalarmering te hebben. Want indirect geef je dan toch aan dat je je zorgen maakt. En je wil hem zeker niet het gevoel geven dat je denkt dat hij het allemaal niet meer zo goed weet.
Maar toen ik het gesprek eenmaal aanging, kwamen er toch wat dingetjes naar boven. Mijn vader was wel eens gevallen met de fiets en was daar best van geschrokken. Zeker omdat hij toen zijn mobiel niet bij zich had. En als hij 's avonds alleen thuis was, dan bekroop hem wel eens het gevoel van 'stel dat er nu iets gebeurt, wie hoort mij dan roepen?'. Hij woont namelijk vrijstaand en de dichtstbijzijnde buren, zijn toch zo'n 100 meter verderop.
Kortom; mijn vader vond het zo'n gek idee niet, zo'n alarmknop voor ouderen. En toen hij er zich iets meer in verdiept had, wist hij het zeker. Hij wilde geen losse knop, maar gewoon een horloge. Dat viel wat minder op, vond hij.
Uiteindelijk kwamen we bij de LifeWatcher Senior 2G uit. Het draagt onopvallend, je kunt er mee onder de douche of in de regen en de batterij gaat lekker lang mee. En niet onbelangrijk, ze hebben een Nederlandse helpdesk. Ik had ook al vrienden die een LifeWatcher horloge voor hun ouders gekocht hadden. Dat voelde toch betrouwbaar. Het is tegenwoordig niet meer zo makkelijk om de juiste keuze te maken, maar ik had er direct een goed gevoel bij.
Ondertussen gebruikt mijn vader het horloge alweer een half jaar. En hij is er heel blij mee. Hij heeft ‘m eigenlijk altijd om. Inmiddels hebben we er ook een voor mijn schoonmoeder gekocht. En af en toe dan testen we even of het nog werkt. Gelukkig hebben we 'm nog niet echt nodig gehad. Maar mocht er iets gebeuren, dan zijn wij voorbereid!"
