Martina (79) - alleenwonende oud-concertpianiste
Ik woon alleen en mijn buren vonden het geen fijn idee dat ik dagenlang alleen was
“Ik was pianiste, maar ik speel al een paar jaar niet meer. Ik beleef er geen plezier meer aan. Omdat ik niet meer scherp hoor en mijn geheugen wat minder is. Het lukt me niet meer om uit mijn hoofd te spelen. Het klinkt niet goed en dan is het toch niet zo leuk.
Ik heb dure hoorapparaten gekocht, maar muziek blijft vertekenen. Van muziek word ik nu verdrietig. Je man verliezen is het ergste, maar dit is ook niet leuk.
Wat als ik in de tuin zou vallen?
Ik woon alleen en de buren vonden het eng dat ik soms dagenlang alleen was. Ze hadden wel een punt. Ik tuinier graag en wat als ik in de tuin zou vallen? Dan zou ik daar misschien een paar nachten liggen. Dat was wel een angstbeeld.
Afscheid nemen
Daarom heb ik het alarmhorloge van LifeWatcher aangeschaft, die vond ik fijner dan zo’n noodknop. Voordat ik het horloge kocht, had ik al 4 keer iets gebroken. Ik ben een oorlogskindje, mijn botten zijn gewoon heel slecht. Mijn zilveren horloge draag ik niet meer, dat ligt nu in een laatje. Tja, als je oud wordt, dan moet je alsmaar afscheid nemen van allerlei dingen.
Geen zorgen meer
Door het alarmhorloge ben ik minder bang dat er iets gebeurt als ik in de tuin bezig ben. Met de alarmknop op het horloge heb ik mijn buurvrouw binnen een paar seconden aan de lijn. En als zij er niet is, dan wordt de alarmcentrale gebeld. Dat geeft mij een veilig gevoel, en mijn buren ook. Zij hoeven zich nu geen zorgen meer te maken om mij. Gelukkig komen ze nog wel regelmatig op bezoek. Nu ook gewoon voor de gezelligheid.
